بررسی تاریخچه آجر

آجر از قدیمی ترین مصالح ساختمانی در دنیا می باشد که باستان شناسان قدمت آن را هفت هزار سال قبل از میلاد مسیح برآورد کرده اند. تاریخچه آجر و استفاده از آن ابتدا در آسیای غربی و جنوب ترکیه بوده است که به سمت غرب مصر و بعد از آن به روم و شرق هندوستان و چین رفته است. در این مقاله به بررسی تاریخچه آجر و آجر سازی می پردازیم.

تاریخچه آجر و آجرسازی

اولین آجرها درواقع آجرهای گِلیِ خشک شده در برابر آفتاب بودند. آجرهای پخته شده در آتش در برابر شرایط سخت آب و هوایی مقاومت بیشتری دارند و این باعث می‌شود آجر با قابلیت اطمینان‌ بیشتری در ساختمان‌های دائمی استفاده شود، جایی که آجرهای گلی کافی نیستند. آجرهای پخته شده در آتش نیز برای جذب گرمای تولید شده در طول روز و سپس آزادسازی آن در شب مفید بودند.

مصریان باستان همچنین از آجرهای گِلی خشک شده در برابر آفتاب به عنوان مصالح ساختمانی استفاده می‌کردند که امروزه هنوز می‌توان آنها را در ویرانه‌هایی مانند Harappa Buhen و Mohenjo-daro مشاهده کرد. نقاشی‌های روی دیوارهای مقبره تبس برده‌هایی را نشان می دهند که خاک رس را مخلوط، خنک‌ و حمل می‌کنند تا آجرهای خشک شده در آفتاب تهیه شوند. این آجرها همچنین از نسبت ۴:۲:۱ تشکیل شده بودند که باعث می‌شد راحت‌تر چیده شوند.

رومی‌ها بین آجرهایی که در آفتاب و هوا خشک می‌شدند و آنهایی که در یک کوره آتش زده می‌شدند تمایز قائل می‌شدند. رومی‌ها که ترجیح می‌دادند آجرهای خود را در بهار درست کنند، قبل از استفاده یا فروش آجرهایشان را دو سال نگه می‌داشتند. آنها فقط از خاک رس سفید یا قرمز برای آجرهایشان استفاده می‌کردند.

رومی‌ها با استفاده از کوره‌های متحرک توانستند آجرهای کوره‌ای را به کل امپراتوری روم معرفی کنند. سپس بر روی آجرها علامت لژیونی را حک کردند که نشان می‌داد این آجرها نظارت شده‌اند. این آجرها از نظر اندازه و شکل با آجرهای باستانی دیگر تفاوت داشتند. آجرهای رومی معمولاً گرد، مربع، دوک مانند، مثلث یا مستطیل بودند. آجرهای پخته شده در کوره به طور کلی در ابعاد ۱ یا ۲ فوت رومی در ۱ فوت رومی بودند، اما برخی از آجرها بزرگتر تا ۳ فوت رومی بودند. رومی‌ها در قرن اول تمدن خود این نوع آجرسازی را ترجیح می‌دادند و از آجرها برای ساختمان‌های عمومی و خصوصی در سراسر امپراتوری استفاده می‌کردند.

یونانیان همچنین دیوارهای آجری عمودی را نسبت به دیوارهای سنگی با دوام‌تر می‌دانستند و از آنها برای بناهای عمومی استفاده می‌کردند. آنها همچنین دریافتند که آجر مدرن نسبت به دیوارهای مرمر قدیمی کمتر در معرض فرسایش قرار دارد.

در طول قرن دوازدهم، آجرها از شمال ایتالیا دوباره به شمال آلمان وارد شدند. این باعث ایجاد دوره‌ی گوتیک آجری شد که سبکِ کاهش یافته‌ای از معماری گوتیک بود که قبلاً در شمال اروپا بسیار رواج داشت. ساختمان‌های این زمان عمدتاً از آجرهای رسی قرمزِ آتش زده شده ساخته شده‌اند. بناهایی به سبک آجری گوتیک را می‌توان در کشورهای بالتیک سوئد، دانمارک، لهستان، آلمان، فنلاند، لیتوانی، لتونی، استونی، بلاروس و روسیه مشاهده کرد. دوره گوتیک آجری را می‌توان با فقدان مجسمه‌های معماری اشخاص که قبلاً در سنگ تراشیده می‌شدند توصیف کرد. ایجاد پیکرهای گوتیک از آجرهای حجیم در آن زمان غیرممکن بود، اما با استفاده از روش‌های مختلف ساخت آجر در رنگ‌های گوناگون، آجرهای قرمز، آجرهای لعاب‌دار و گچ آهک سفید قابل شناسایی است. سرانجام آجرهایی با شکل خاصی ارائه شدند که از مجسمه‌های معماری تقلید می‌کردند.

در دوره رنسانس و باروک، دیوارهای آجریِ در معرض دید محبوب نبوده و آجرکاری به طور کلی با گچ پوشانده می‌شد. فقط در اواسط قرن هجدهم دیوارهای آجریِ قابل مشاهده دوباره محبوبیت پیدا کردند.

آجرهای کنونی

آجرها در ساخت و ساز ساختمان‌ها بیشتر از هر مصالح دیگری به جز چوب استفاده می‌شوند. معماری آجر و سفالینه در حوزه‌ی خود غالب است و صنعت بزرگی در ساخت انواع مختلفی از آجرها با هر شکل و رنگی توسعه یافته و سرمایه‌گذاری شده است. با استفاده از ماشین‌آلات مدرن، تجهیزات خاک‌برداری، موتورهای الکتریکی قدرتمند و کوره‌های مدرن تونل‌سازی، ساخت آجر بسیار کارآمدتر و بهره‌ورتر شده است. آجرها را می‌توان از مواد گوناگونی تهیه کرد که متداول‌ترین آنها رس، سیلیکات کلسیم و بتن است. در حالی که آجرهای رسی محبوب‌تر هستند، اکنون با استفاده از سه فرآیند گل نرم، پرس خشک و اکسترود شده تولید می‌شوند. همچنین در طول سال ۲۰۰۷، آجر جدید «خاکستر بادی» با استفاده از محصولات جانبی نیروگاه‌های زغال سنگ ایجاد شد.

آجرهای مرغوب نسبت به سنگ یک مزیت عمده دارند زیرا قابل‌اطمینان و مقاوم در برابر هوا هستند و می‌توانند اسیدها، آلودگی و آتش‌ را تحمل کنند. آجرها را می‌توان با هر مشخصات، رنگ و اندازه و شکلی ساخت؛ این امر موجب می‌شود ساخت آجر آسان‌تر از سنگ باشد. آجرکاری نیز بسیار ارزان‌تر از تراش‌کاری سنگ است. با این وجود برخی از آجرها متخلخل‌تر هستند و بنابراین وقتی در معرض آب قرار بگیرند بیشتر حساس به رطوبت هستند. برای دستیابی به بهترین نتیجه در هر کار ساختمانی، آجر درست باید مطابق با مشخصات کار انتخاب شود.

ترکیب‌بندی آجر

آجرهای ساختمانی مخلوطی از رس و ماسه هستند که برای ایجاد قوام صحیح با آب مخلوط می‌شوند. بعضی اوقات آجرها دارای آهک، خاکستر یا مواد آلی افزوده نیز هستند که به سوختن آجر حرارت می‌بخشد. سپس مخلوط رس به شکل مورد نظر آماده می‌شود تا خشک شود و پس از آن در کوره سوزانده می‌شود. خاک رس: خصوصیات و کیفیت آجرها به نوع خاک رس مورد استفاده بستگی دارد. رایج‌ترین شکل خاک رس که برای آجرهای روزمره استفاده می‌شود دارای قوام شنی، سیلیکات یا آلومینا است که معمولاً حاوی مقادیر کمی آهک یا اکسید آهن است. وقتی سیلیس به خاک رس خالص به صورت ماسه اضافه شود از ترک خوردن، جمع شدن و تاب خوردن جلوگیری می‌کند. اگر مقدار زیادی شن و ماسه در مخلوط استفاده شده باشد، آجر دارای بافت و شکل بیشتری خواهد بود. با این وجود ماسه اضافی، آجرها را بیش از حد شکننده کرده و انسجام را از بین می‌برد. ۲۵ درصد سیلیس سودمند است. اکسید آهن در خاک درواقع رس، سیلیس و آلومینا را قادر به ذوب شدن می‌کند و به میزان قابل‌توجهی به سختی و مقاومت آجرها می‌افزاید. محتوای آجر آهن در رنگ آجر مشهود است و می‌توان از آن برای افزودن رنگ قرمز به آجر استفاده کرد. با این وجود خاک رسی که به رنگ قرمز می‌سوزد نسبت به خاک رسی که به رنگ سفید یا زرد می‌سوزد، آجر قویتری را فراهم می‌کند. محتوای آهک در یک آجر دو اثر متفاوت به جا می‌گذارد. از جمع شدن و خشک شدن آجر خام جلوگیری می‌کند و همچنین هنگام سوختن به عنوان شار عمل می‌کند که باعث ذوب شدن سیلیس می‌شود و پیوندی را ایجاد می‌کند که تمام اجزای آجر را به هم متصل می‌کند. اما آهکِ زیاد باعث ذوب شدن و شل شدن آجر می‌شود. هر مقداری از آهک زنده در داخل آجر به کیفیت آن آسیب می‌رساند و باعث تقسیم آجر به قطعات می‌شود. برای دستیابی به بهترین کیفیتِ آجر فشرده، رنگ و ترکیب خاک رس با دقت انتخاب می‌شود. خاک رس از منابع مختلف نیز اغلب با هم مخلوط می‌شود تا مخلوط مورد نظر ایجاد شود.

فرآیندهای ساخت

قبلاً از آجرهای دست‌ساز در سراسر انگلستان استفاده می‌شد. این فرآیند شامل قرار دادن خاک رس، آب و مواد افزودنی در یک گودال بزرگ است که تمام این مواد توسط یک چرخِ معتدل با هم مخلوط می‌شود و به طور کلی هنوز از طریق قدرت کشش یک اسب (واحد نیرو معادل ۷۴۶ وات) تولید می‌شود. هنگامی که مخلوط از قوام صحیحی برخوردار شد، خاک رس برداشته شده و با دست به قالب‌ها فشار داده می‌شود. برای جلوگیری از چسبیدن آجر به قالب، آجر یا در ماسه و یا در آب پوشانده می‌شود. وقتی قالب در آب غوطه‌ور شود «قالب‌گیری اسلوپ» نامیده می‌شود و اگر در شن یا آب پوشیده شود «شن و ماسه زده» نام دارد. با این وجود، پوشاندن آجر با شن و ماسه باعث پرداخت کلی بهتر آجر می‌شود. آجرها پس از شکل‌گیری در فضای بیرون گذاشته می‌شوند تا در هوا و زیر نور خورشید خشک شوند و در آنجا برای سه تا چهار روز خشک می‌شوند. بعد از این فرآیند آجرها برای سوزاندن به کوره منتقل می‌شوند. اگر آجرهای سبز برای فرآیند خشک شدن در بیرون بمانند و در هنگام بارش باران همانجا بمانند، آنگاه آب باران تورفتگی‌هایی در آجر به وجود می‌آورد که بسیار نامطلوب است. اما این بر خواص مقاومت آجرها تأثیر نمی‌گذارد. در حال حاضر آجرها به طور کلی توسط فرآیندهای تولید در مقیاس بزرگ با استفاده از ماشین‌آلات ساخته می‌شوند. این یک تلاش گسترده است و آجرهایی تولید می‌شود که در کوره‌ها سوخته شده‌اند. سه نوع فرآیند تولید مختلف برای ساخت آجرهای ماشینی وجود دارد – فرآیند گِل نرم، فرآیند گل سفت و خاک رس خشک که ماشین‌آلات به طور تخصصی برای آنها طراحی شده‌اند.

فرآیند «گِل نرم» مشابه با آجرهای دست‌ساز است. در فرآیند گل نرم، خاک رس حاوی مقدار زیادی آب برای اکسترود شدن است، زیرا خاک رس به مدت ۲۴ ساعت در آب خیسانده می‌شود. برای این فرآیند، سه گودال معمولاً در هر زمانی کار می‌کنند تا جریان تولید را ادامه دهند. گاهی اوقات خاک رس را قبل از اینکه داخل دستگاه بیندازند، در یک آسیای گل مخلوط کن می‌ریزند. به دلیل محتوای خاک رس ۲۰٪ در آب، معمولاً از قالب‌های چوبی استفاده می‌شود و برای جلوگیری از چسبیدن خاک، با روغن یا ماسه پوشانده می‌شوند. قالب‌های پر شده پس از بیرون کشیده شدن از دستگاه، با دست تخلیه شده و آجرها به سوله‌ی خشک منتقل می‌شوند. بنابراین آجرهای گلی سفت می‌توانند به درستی خشک شوند. هم آجرهای گِلی نرم دست‌ساز و هم آجرهای ساخته شده با ماشین آلات (تولید بیشتر) هر دو در یک خشک‌کن بزرگ که جدا از خشک کن اکستروژن است قرار داده می‌شوند.

فرآیند «گِل سفت» متفاوت است زیرا در این روند فقط آب کافی (تقریباً ۱۲ درصد) برای ایجاد قابلیت انعطاف‌پذیری به خاک رس اضافه می‌شود. سپس خاک رس در یک «قالب» اکسترود می‌شود تا یک جریان طولانی از خاک رس فشرده تولید شود که سپس با دستگاه در اندازه‌ی مناسب بریده می‌شود. اندازه‌های قالب و سیم کاتر (برش) برای جبران جمع‌شدن آجر در هنگام خشک شدن و پخت محاسبه می‌شود. همچنین می‌توان چیزهایی را به قالب اضافه کرد که به بافت آجر کمک می‌کنند، مثل قلم مو، غلتک، تراش و غیره. سپس آجرهای سبز را با دقت خشک می‌کنند تا از یک رنگ و مقاومت ثابت اطمینان حاصل کنند. از آنجا که آجرهای گلی سفت تحت فشار کم یا بدون فشار ایجاد شده‌اند، تراکم آنها به اندازه‌ی آجرهای گل سخت نیست. وقتی آجرهای گلی سفت ساخته شده و به درستی سوزانده می‌شوند، احتمالاً بادوام‌ترین آجرها را به وجود می‌آورند.

با این حال آجرهای گلی سفت ممکن است دارای نقص باشند که این امر می‌تواند بر دوام آجر تأثیر بگذارد. اما با ارزانتر شدن تولید آجرهای گلی سفت، آنها محبوبیت بیشتری پیدا می‌کنند.

«بازفشردن» یک آجر برای شکل دادن مجدد آن یا گرد کردن گوشه‌های آن انجام می‌شود. هر دو نوع آجر گلی سفت و گلی نرم هنگامی که فقط تا حدی خشک شوند قابل فشرده‌سازی مجدد هستند. این کار با قرار دادن آجرها در قالب‌های فلزی و تحت فشار قرار گرفتن آنها قبل از سوختن انجام می‌شود. با این حال آجرهای فشرده آجرهای قالب‌گیری شده‌ی ماشینی هستند که خاک رس مورد استفاده در آنها تقریباً خشک است. این فرآیند می‌تواند تفاوت قابل توجهی در شکل ظاهری آجرها ایجاد کند. فشرده‌سازی آجرهای ساخته شده با استفاده از این فرآیند معمولاً دشوارتر است. در حال حاضر معمولاً از آجرهای فشرده‌ی خشک برای آجرنماها استفاده می‌شود. آجرهای فشرده معمولاً به معنای آجرهای فشرده‌ی خشک هستند، اما بسیاری از آجرنماها با فشرده‌سازی مجدد آجرهای گلی نرم ساخته می‌شوند.

آجرهای «سیمانی» از سیمان پرتلند ساخته شده‌اند. این آجرها در اندازه و شکل‌های مختلفی به صورتی ماشینی قالب‌گیری می‌شوند تا با اندازه‌ی آجرهای سفالی مطابقت داشته باشند. این موارد در برخی مناطق به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند.

آجرهای توخالی، سفالی یا کاشی: این نوع محصول را می‌توان به صورت عملی در هر اندازه یا شکلی برای هر نوع کاربردی تولید کرد. بلوک‌های ساخته شده از سفال سبک و با دوام هستند. برای استفاده در پارتیشن‌ها، سفال با خاک اره مخلوط می‌شود که در کوره می‌سوزد، اما یک آجر متخلخل‌تر را ایجاد می‌کند. سفال می‌تواند لعاب‌دار یا بدون لعاب باشد.

پیشنهاد اصفهان آجر: آنچه باید درباره انواع آجر بدانید

انواع آجرنماها

آجرنماها از نظر رنگ و شکل یکنواخت هستند و اکنون می‌توان آنها را تقریباً با هر مشخصات، بافت، رنگ و اندازه‌ای ساخت.

آجرهای اکسترود شده‌ی وایرکات

برای این نوع آجرها خاک رس اکسترود شده و به آجرهای جداگانه‌ای بریده می‌شود. این یک روش بسیار مقرون به صرفه برای تولید آجر است و توسط یک فرآیند تولید خودکار انجام می‌شود. این آجرها در انواع سبک‌ها و رنگ‌ها به راحتی موجود هستند.

آجرهای استاک

این آجرها معمولاً کمی گرانتر از آجرهای وایرکات هستند. اینها آجرهای گلی نرم هستند که بعضی اوقات شکلشان نامنظم است.

آجرهای دست ساز

همانطور که قبلاً در بالا بحث شد، آجرهای دست ساز از نظر شکل و رنگ بسیار مطلوب و منحصر به فرد هستند. این آجر یکی از گرانترین انواع آجرها است.

آجر فلوتون یا آجر لندن

این آجر از خاک رس ساخته شده است که از جنوب شرقی انگلستان استخراج شده و حاوی آثاری از نفت است که طی فرآیند سوختن در کوره سوزانده می‌شود.

آجرهای قوسی و کلینکر

این اصطلاح برای آجرهایی استفاده می‌شود که بلافاصله سوزانده می‌شوند. آنها بیش از حد سوخته و گاهی اوقات شکلشان تحریف می‌شود. آجرهای بدنه، گیلاس و / یا سخت از کیفیت بالاتری برخوردارند و به طور کلی آجرهایی هستند که در مرکز آجرهای سوخته قرار داشته‌اند. این آجرها برتر هستند زیرا از کیفیت و سطح پرداخت بالاتری برخوردارند. گیلاس زمانی استفاده می‌شود که خاک رس مورد استفاده به رنگ قرمز بسوزد.

آجرهای سالمون، کم رنگ یا نرم

 این آجرها هنگام سوختن به قسمت بیرونی کوره نزدیکتر بوده و این بدان معنا است که کمی کمتر سوخته شده‌اند. این آجرها به طور کلی نرم‌تر از آجرهای گرفته شده از وسط کوره هستند و کیفیت کمتری دارند، اگرچه این بر شکل کلی آجر تأثیر نمی‌گذارد. این آجرها به طور کلی برای فضای داخلی دیوارها استفاده می‌شوند.

آجر واتراستراک

این نوع آجر یک آجرِ قالب‌بندی شده با گل نرم است. این آجر از خاک رس آبرفتی استفاده می‌کند که در پایان آخرین عصر یخبندان نهشته (رسوب‌گذاری) شده است. خاک رس به قالبِ همتراز با سیلیکات فشرده می‌شود. هنگامی که آجرها از قالب خود برداشته می‌شوند، یک اثر بافت مانند بر روی آنها به جا می‌ماند که تنها با استفاده از این روش به وجود می‌آید. این نوع آجر حتی در هنگام نو بودن نیز قدیمی و دست ساز به نظر می‌رسد.

آجرهای مهندسی

 آجرهای مهندسی به دلیل مقاومت و جذب آب کل‌شان اینگونه نامیده می‌شوند. آجر کلاس A دارای مقاومت ۱۲۵N / mm²  و جذب آب کمتر از ۴.۵٪ است. استحکام آجرهای مهندسی کلاس B  بیشتر از ۷۵N / mm²  و جذب آب آنها کمتر از ۷٪ است. این آجرها که به طور سنتی در مهندسی عمران استفاده می‌شوند، برای دوره‌های مرطوب و طراحی سازه نیز مفید هستند.

آجرهای بولنوز

این آجرهای خاص در صورت نیاز به لبه‌های گرد، برای فرورفتگی‌های دروازه، چهارگوش‌ها یا قوس‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

آجرهای Off Shades یا Seconds یا ATR یا کیفیت متوسط

اینها آجرهایی هستند که به طور کلی رنگ سازگاری دارند اما با محصولی که به بازار عرضه می‌شود مطابقت ندارند.

کاربردهای مختلف آجرها

آجرها بر اساس کاربرد نهایی‌شان نامگذاری می‌شوند. آجرهای شعاعی یا یک لبه کوتاهتر از لبه‌ی دیگر دارند و یا ضخامت آنها متفاوت است. از این نوع آجرها برای دیوارهایی با لبه‌ های منحنی شکل استفاده می‌شود. از آجرهای طاقی برای طاق‌ها استفاده می‌شود زیرا ضخامت آنها در یک سر بیشتر از سر دیگر است.

آجرهای معمولی یا آجرنماها دارای شکل و رنگ منظمی هستند که برای بیرون ساختمان استفاده می‌شوند.

آجر نسوز به طور کلی زرد رنگ هستند و در مکان‌هایی که در معرض دمای بالا قرار می‌گیرند استفاده می‌شوند. آجرهای سنگ فرش دارای اندازه و رنگ یکنواختی هستند و با سوزاندن خاک رس یا شیل ساخته می‌شوند. در جایی که مقاومت و سختی در برابر آب و زیبایی ظاهری لازم باشد باید از آجر خوبی استفاده کرد.

آجرها را می‌توان تقریباً با هر مشخصات، مقاومت و جذب آب کلی ساخت. مقاومت فشاری آجرهای رسی از ۵ N / mm2  تا ۱۲۵N / mm2  متغیر است.

جذب آب بسته به نوع آجر بین ۶ تا ۲۶ درصد است.

ابعاد آجر به صورت متریک و امپریال است.

اندازه‌های آجر

آجرهای متریک کمی کوچکتر از آجرهای امپریال قدیمی هستند. آجرهای جدید را می‌توان با کمی افزایش اتصال بستر ملات، به آجرکاری قدیمی متصل کرد. اندازه‌ی آجر در طول سال‌ها تقریباً ثابت مانده است:

متریک و امپریال ۲۱۵ × ۱۰۲.۵ × ۵۰

متریک استاندارد ۲۱۵ × ۱۰۲.۵ × ۶۵

متریک ۲۲۵ × ۱۰۷.۵ × ۶۷

امپریال ۲۳۰ × ۱۱۰ × ۷۰

امپریال ۲۳۰ × ۱۱۰ × ۷۳

امپریال ۲۳۰ × ۱۱۰ × ۷۶

امپریال ۲۳۰ × ۱۱۰ × ۸۰

اگرچه در انگلستان عمق کمتری استفاده می‌شد (در حدود ۲ اینچ / ۵۱ میلی متر) در حالی که آجرهای مدرن حدود ۲.۵ اینچ / ۶۴ میلی متر هستند.

برش آجر

برش آجر فرآیند برش آجرها در اندازه‌ی دلخواه یا در بیشتر موارد برش و اتصال آنها با استفاده از یک ملات اپوکسی برای تشکیل آجرهای زاویه‌ای است که عمدتاً در پنجره‌های جلو آمده و برجسته، کنسرواتوارها و غیره استفاده می‌شوند.

سوختن آجر در کوره

بعد از اینکه تمام آجرها در مدت زمان مجازی خشک شدند، آنها در کوره‌ای برای سوزاندن قرار می‌گیرند که باعث رسیدن آجر به مقاومت و رنگ مطلوب می‌شود.

چند نوع مختلف کوره وجود دارد که در حال حاضر برای سوزاندن آجر استفاده می‌شوند.

کوره اسکاچ بیشترین کاربرد را در انگلیس دارد. این کوره یک ساختمان مستطیل شکل است که در قسمت بالا باز است و دارای درهای جانبی با سوراخ‌های آتش است که از آجرهای نسوز ساخته شده است. کوره‌ها تقریباً ۸۰۰۰۰ آجر را در خود جای می‌دهند. آجرهای خام در کوره چیده می‌شوند و شکاف‌هایی (فضای خالی) بین هر آجر ایجاد می‌شود تا اطمینان حاصل شود که سوختگی یکنواختی حاصل می‌شود. تقریباً سه روز طول می‌کشد تا رطوبت آجرها سوزانده شود؛ در این زمان آتش برای سوختن نهایی افزایش می‌یابد. سوختن کامل یک آجر بین ۴۸ تا ۶۰ ساعت طول می‌کشد تا به حداکثر مقاومت خود برسد. همانطور که قبلاً ذکر شد، آجرهای مرکز کوره از بالاترین کیفیت برخوردار خواهند بود، در حالی که آجرهای موجود در لبه‌ها بعضی اوقات تراش خورده و برای کارهای خارجی نامناسب هستند.

کوره‌ی آپ درفت به سبک قدیمی هستند که بیشتر برای آجرهای دست ساز و در حیاط‌های کوچک آجری استفاده می‌شوند و فقط تا ۱۵ فوت ارتفاع دارند.

کوره‌های داون درفت عموماً از نوع کندوی عسل هستند و آتش در خارج از کوره تولید می‌شود و از طریق دودکش‌ها منتقل می‌گردد. اعتقاد بر این است که تمام انواع خاک‌های رس اعم از سفالگری یا آجری، به طور مساوی‌تری در یک کوره‌ی داون کرفت سوزانده می‌شوند. برای آجرکاری سفالی معمولاً از این نوع کوره استفاده می‌شود.

کوره‌های پیوسته گرانترین نوع کوره هستند. این نوع کوره تونلی است که به طور مداوم آتش زده می‌شود و در آن آجرها به آرامی از روی ریل عبور می‌کنند تا یک آجر با دوام مداوم به دست بیاید. این یک نوار نقاله پیوسته است که آجرهای آن خشک شده و در یک سر آن اضافه می‌شوند در حالی که در سر دیگر می‌سوزند. این یک روش بسیار کارآمد برای سوزاندن آجر است. این کوره‌ها همچنین با استفاده از این روش تعداد بیشتری آجر درجه یک را به دست می‌آورند.

رنگ آجر تحت تأثیر محتوای شیمیایی و معدنی مخلوط قرار دارد و همچنین اینکه دما در حین سوزاندن زیاد است یا خیر. آجرها به طور کلی قرمز هستند، اما افزایش دما می‌تواند آنها را به قرمز تیره، بنفش، قهوه‌ای یا خاکستری تغییر دهد. آجرهای حاوی سیلیکات به ماده رنگیِ استفاده شده بستگی دارند. رنگ و محل ساخت در نام آجر منعکس می‌شود.

ملات

برای تکمیل هر نوع آجر باید آن را با ملات جمع کنید. نحوه‌ی اتصال آجرها به یکدیگر برای استحکام ساختار کلی حیاتی است. ملات‌های بتونی شامل سنگدانه‌های بزرگتر از ۵ میلی‌متر هستند در حالی که ملات شامل سنگدانه‌های کوچکتر از ۵ میلی‌متر است.

ملات عمومی شامل هر یک از موارد زیر است:

شن و ماسه، آهک و سیمان

شن و ماسه و سیمان بنایی

شن و ماسه، سیمان و روان کننده

سپس ملات بسته به قدرتش بین ۱ تا ۵ درجه‌بندی می‌شود. ۵ ضعیف‌ترین ملات می‌باشد.

مخلوط سیمان ملات – سیمان آهک – شن و ماسه – سیمان شن و ماسه – روان کننده‌ی شن و ماسه:

قبل از آماده شدن این مخلوط برای استفاده، باید با آب تمیز مخلوط شود.

آجرهای معمولی باید روی بستر ملات حداقل ۳/۱۶” قرار داده شوند و ضخامت آنها بیش از ۳/۸” نباشد. برای یک دوره آجر با ۸ دوره بالا، در مجموع ملات نباید بیش از ۲” باشد. با نرمتر بودنِ آجرهای فشرده، می‌توان از درز ملات ۱/۸” استفاده کرد. برای سنگ کاری خشن می‌توان از یک ملات با شن و ماسه‌ی درشت و زبر استفاده کرد، اما برای آجرکاری فشرده باید ماسه بسیار ریز و ظریف باشد.

ملات آهک

از آهک اسلک شده (کاهش یافته/فرونشسته) برای ساختن ملات آهک استفاده می‌شود. ملات از مخلوط شن و ماسه با آهک ذوب شده به نسبت ۱ قسمت آهک به ۵ قسمت شن و ماسه ساخته می‌شود. دو نوع آهک در ملات‌های آهک وجود دارد، یکی که در اثر واکنش با هوا (غیر هیدرولیک) بسته شده و سخت می‌شود و دیگری که با واکنش به آب (هیدرولیک) بسته می‌شود.

آهک غیر هیدرولیکی از کربنات کلسیم خالص، یا گچ یا سنگ آهک ساخته می‌شود. این آهک برای ایجاد اکسید کلسیم یا آهک سریع در کوره سوزانده می‌شود. وقتی این ماده با آب ذوب می‌شود، شکل دیگری به عنوان هیدروکسید کلسیم به خود می‌گیرد. هیدروکسید کلسیم با هوا واکنش می‌دهد تا سفت شود. این همان چیزی است که اجزای آجر را در کنار هم قرار داده و مقاومت ایجاد می‌کند.

آهک‌های هیدرولیک

کربنات‌های کلسیم به طور طبیعی وجود دارند اما می‌توانند برخی ناخالصی‌ها را نیز در بر داشته باشند. این ناخالصی‌ها هستند که وقتی در کوره سوزانده می‌شوند، سیلیکات‌های کلسیم یا آلومینات را ایجاد می‌کنند که با آب واکنش نشان می‌دهند تا غلیظ شوند. آب کافی برای ایجاد فرم پودر هیدروکسید کلسیم به مخلوط اضافه می‌شود. آهک هیدرولیک بسته به مقاومت کلی‌اش درجه‌بندی می‌شود.

ملات سفید و رنگی

ملات‌های سفید و رنگی باید با استفاده از بتونه آهک و شن و ماسه‌ی غربال شده ساخته شوند. رنگ با افزودن مواد معدنی اضافی به ملات سفید ایجاد می‌شود. ملات‌های رنگی به اندازه‌ی ملات‌های سفید استحکام و قدرت ندارند. با این حال محبوب‌ترین رنگ‌های ملات قرمز، قهوه‌ای، سفید و سیاه، سبز، بنفش و خاکستری است.

ملات‌های سیمانی

از ملات‌های سیمانی باید در مناطقی نمناک و همچنین در مکان‌هایی که بارهای سنگینی را متحمل می‌شوند مانند قوس‌ها استفاده شود. ملات‌های سیمانی باید برای تنظیم سنگ‌های سربنا یا محلی که آجرچینی در معرض عناصر قرار دارد استفاده شود. برای ساخت و ساز زیر آب باید از ملات سیمان پرتلند استفاده شود.

هنگامی که آجرهای مرمت شده یا اکستنژن‌ها و سنگ کاری در حال اجرا هستند، اتصال دقیق ملات با آجر اصلی می‌تواند مشکلساز باشد. رنگ‌آمیزی اکستنژن مَچ مطابق با رنگ‌آمیزی ملات گسترش می‌یابد. ما می‌توانیم رنگ ملات را کاملاً و به طور دائمی مطابقت دهیم و تمام کار از لحاظ عمر آجرکاری تضمین شده است.

دوغاب (گروت) همچنین می‌تواند رنگی باشد. در پایین کف حمام کاشی کاری شده نشان داده شده است – مشتری از پرداخت دوغاب اصلی راضی نبود، بنابراین ما محل اتصال دوغاب را رنگ‌آمیزی کردیم که ظاهر کلی کف کاشی کاری را تغییر دهیم.

مثلاً:رنگ‌آمیزی آجر برای چندین دهه‌ توسط تولیدکنندگان آجر و بنایی و همچنین توسط بسیاری از توسعه دهندگان در سایت‌های منازل جدید مورد استفاده قرار گرفته است. زمانی که مشکلاتی بین گروه‌های مختلف وجود دارد، از آجرهای ساخته شده در محل استفاده می‌شود که باعث ایجاد سایه و اختلاف رنگ جزئی بین یک کامیون آجر با کامیون دیگر می‌شود. سپس از رنگ‌آمیزی برای مطابقت آجرهای آسیب دیده با رنگ آجرهای اصلی استفاده می‌شود و دسته‌های مختلف آجر را به طور یکپارچه با هم ترکیب می‌کند. آجر با رنگ‌های از پیش تعیین شده رنگ‌آمیزی نمی‌شود، این فرآیند یک محلول شیمیایی و اکسیدی است که شامل رنگ‌های مختلفی است. هر انطباق منحصر به فرد است و پس از ارزیابی رنگ مورد نیاز برای مطابقت از جمله ترکیبات مختلف، متخصصان ما رنگ را در سایت مخلوط می‌کنند. تطبیق و ساخت رنگ در سایت تضمین می‌کند که به محلول رنگی دقیقاً متناسب با آجر مورد نظر شما رسیده‌ایم.

این محلول‌ها رنگ تولید شده‌ی آجر را تغییر می‌دهند. این رنگ به سادگی روی نمای جلوی آجر اعمال نمی‌شود، بلکه به طور طبیعی هوادهی می‌شود، همانطور که آجرهای معمولی در طول سال‌ها بلوغ می‌یابند. تمام کارها برای عمر آجر کاملاً تضمین شده است.

باندهای آجرکاری

باندینگ آجرکاری نحوه‌ی چیدمان آجرها است. آنها معمولاً بین دوره‌ها همپوشانی دارند که به توزیع بار و ایجاد ساختار پایدارتر کمک می‌کند. آجرکاری عمومی نباید کمتر از یک چهارمِ اتصال با ملات باشد.

راسته چینی

این باند امروزه بیشترین کاربرد را دارد. آجرهای بکار رفته برای ساخت این باند فقط نصف عرض یک آجر کامل هستند. مانند هر آجرکاری، هیچ دو اتصال عمودی مجاور نباید در یک راستا قرار بگیرند. زمانی که یک گوشه در انتهای مستقیم آجرکاری می‎‌شود، دو آجر باید یکی در میان در یکدیگر گره خورده باشند.

باند انگلیسی

یک باند انگلیسی دارای هدرها و راسته چینی‌هایی متناوب در هر دوره است. هدرها باید روی مرکز راسته‌ چینی‌های بالا و پایین قرار بگیرند.

باند فلاندی

این باند دارای هدرها و راسته چینی‌های متناوبی در طول هر دوره است. هدرها روی مرکز راسته‎ چینی‌ها در بالا و پایین قرار بگیرند.

باند مشترک آمریکایی

این باند بسیار شبیه باند انگلیسی است اما هدرهای آن در هر شش دوره راسته چینی یکبار اجرا می‌شوند.

باند هدر

این نوع باند برای دیوارهایی که باید خمیده شوند (انحنا پیدا کنند) استفاده می‌شود. این باند توسط آجرهای کامل همراه با هدر و سه چهارم bat در دوره‌های متناوب ساخته می‌شود.

بند کشی (نقطه‌گذاری)

بند کشی (نقطه‌گذاری) یعنی کاربرد و نگهداری ملاتی که آجرکاری را بهم می‌چسباند. بعد از اینکه بنایی انجام شد، شکاف‌ها با ملات پر می‌شوند، این فرآیند تحت عنوان بند کشی یا نقطه‌گذاری شناخته می‌شود. بند کشی نباید در هر آب و هوای گرم یا سردی انجام شود.

در صورت بند کشی مجدد، هر گونه پوشش گیاهی روی ملات باید از بین برود و ملات موجود باید برش داده شود. این کار باید با استفاده از اسکنه پلاگین s، چکش چماقی یا مینی چرخ آسیاب تا عمق ۱۳ میلی‌متر انجام شود.

پس از آن باید کلیه آوارها شسته و دیواره‌ها خشک شوند تا بند کشی دوباره آغاز گردد. ملات مورد استفاده برای بند کشی باید به نسبت ۱:۳ قسمت و کاملاً سفت باشد تا مخلوط از روی ماله نریزد.

انواع مختلف بند کشی (نقطه‌گذاری)

Weather Struck Joint

(یک درز افقی در مسیر سنگ تراشی که در آن ملات در لبه بالایی فشار داده شده و یک سطح محدب را تشکیل می‌دهد که آب را می‌ریزد)

WeatherStruck

(شامل برش درزهای نمایه شده با استفاده از لبه پَر و فرانسوی است) و Cut Pointing (بند کشی برشی)

همانند درز weather struck قبلی است، به استثناء اینکه درزهای بستر با استفاده از ماله‌ی فرانسوی یا بند کشی، مرتب می‌شوند.

Tooled, Bucket Handel Joint

محبوب‌ترین درز امروزی که در آن بستر مفصل کمی به سمت داخل گرد شده است. نباید ملات را خیلی محکم فشار داد. ابزار مورد نیاز برای این کار یک شلنگ لاستیکی و یک دسته سطل قدیمی است.

Flush or Rag Joint (فلاش یا درز پارچه‌ای)

پرداخت این درز با آجرکاری یکدست است و با پارچه صاف می‌شود. این پرداخت فقط باید برای آجر =کاری بالاتر از سطح آب استفاده شود.

Recessed Joints (درزهای فرورفته/عقب نشینی کرده)

این درز فرو رفته است. ملات تا عمق قوام تقریباً ۵ میلی‌متر تشکیل می‍شود. این درز فقط باید با آجر مقاوم در برابر سرما مورد استفاده قرار گیرد و در مواردی که آجرکاری در معرض باران شدید و باد باشد توصیه نمی‌شود.

این نوع رزها باید زمانی مورد استفاده قرار گیرند که آجرها به مرور زمان به دلیل هوازدگی ناهموار شده باشند. درز با پر کردن درز perp و سپس درز بستر که با قرار دادن ماله بر روی درز perp و زاویه دادن آن به سمت پایین ایجاد می‌شود، بند کشی (نقطه‌گذاری) می‌شود تا یک پرداخت صاف ایجاد شود.